تست متن پنل اف کنواس
چین بدهی خود به ایران را پرداخت کرد
چین با افزایش خرید نفت از ایران و تداوم تقاضا، بخشی از فشارهای تحریم‌های نفتی را جبران کرده و احتمالاً باعث افزایش ذخایر نفت شناور ایران خواهد شد.
پس از گذشت یک دهه از توافق هسته‌ای ایران و گروه ۵+۱ و بازگشت برخی قطعنامه‌های سازمان ملل، اقدام جدیدی در صنعت نفت و حمل‌ونقل رخ داده که به نظر نمی‌رسد نگرانی خاصی را ایجاد کند.
متخصصان بخش کشتیرانی بر این باورند که فشارهای فعلی مشابه محدودیت‌های قبلی است که از سوی آمریکا به‌صورت یکجانبه اعمال شده بود. به همین دلیل، تغییر محسوسی در جریان انتقال محموله‌ها پیش‌بینی نمی‌شود.
براساس گزارش‌ها، ایران ممکن است ذخایر نفت شناور خود را افزایش دهد تا به تقاضای فزاینده چین پاسخ دهد؛ موضوعی که به طور مستقیم با تحریم‌ها مرتبط نیست.
پیش‌بینی درآمد چشمگیر نفتی
برآوردها از سوی اداره اطلاعات انرژی آمریکا نشان می‌دهد که درآمد نفتی ایران در سال ۲۰۲۴ احتمالاً به ۴۳ میلیارد دلار خواهد رسید.
سید حمید حسینی، سخنگوی اتحادیه صادرکنندگان فرآورده‌های نفت، گاز و پتروشیمی، اظهار داشت: تحریم‌های بازگشتی، تأثیر عمده‌ای بر زندگی مردم و حوزه‌های تجاری نخواهد داشت. او اشاره کرد که در سال‌های ۸۹ و ۹۰، با وجود تحریم‌های سازمان ملل، صادرات نفت کشور همچنان افزایش داشته است.
وی پیش‌بینی کرد که درآمد نفتی سال جاری حدود ۵۳۰ هزار میلیارد تومان خواهد بود، اما نمی‌توان انتظار داشت صادرات روزانه به سقف یک‌میلیون و ۸۰۰ هزار بشکه برسد.
اهمیت مشارکت بخش خصوصی
این فعال اقتصادی تأکید کرد که استفاده از تمامی ظرفیت‌های اقتصادی، ایجاد هماهنگی در کشور، واگذاری امور به بخش خصوصی و تقویت روابط تجاری با کشورهای منطقه همچون عراق، ترکیه، افغانستان، پاکستان، روسیه و امارات باید در دستور کار قرار گیرد. همچنین، چین همچنان بزرگ‌ترین خریدار نفت ایران باقی می‌ماند.
به رغم فعال شدن مکانیسم ماشه، واردات نفت چین از ایران بدون تغییر قابل ملاحظه ادامه یافته است. روابط تجاری بین دو کشور در سال‌های گذشته در شرایط مشابه حفظ شده است.
در حوزه حمل‌ونقل نفت نیز طی یک دهه گذشته، تجارت نفت ایران با استفاده از ناوگان سایه و ذخایر شناور به ویژه در بازار شرق آسیا ادامه داشته است. تجربه نشان داده که بازار جهانی حمل‌ونقل دریایی خود را با چنین شرایطی تطبیق داده است.
روابط تجاری ایران و چین
روابط اقتصادی و تجارت نفت میان ایران و چین در سال‌های اخیر از اهمیت بالایی برخوردار بوده است. این روابط را می‌توان به چند محور کلیدی تقسیم کرد:
نقش چین: کشور چین به طور مداوم بزرگ‌ترین مشتری نفت ایران بوده است. حجم عمده‌ای از نفت صادراتی ایران به پالایشگاه‌های چینی منتقل می‌شود، نقشی که در دوران تحریم‌ها حیاتی بوده است.
تخفیف‌های ویژه: نفت ایران معمولاً با تخفیف قابل توجهی، از ۵ تا ۱۵ دلار در هر بشکه نسبت به قیمت‌های بین‌المللی، به چین فروخته می‌شود. این تخفیف به عنوان بهای ریسک تحریم‌ها شناخته می‌شود.
پرداخت غیر دلاری: پرداخت‌های ناشی از فروش نفت غالباً به وسیله یوان چین یا روپیه هند صورت می‌گیرد. این روش نقش قابل توجهی در انباشت ذخایر ارزی ایران ایفا کرده است.
دور زدن تحریم‌ها: بخشی از نفت ایران با استراتژی‌هایی همچون استفاده از کشتی‌های قدیمی‌تر یا پنهان کردن مبدأ، راهی بازارهای هدف می‌شود.
معاملات تهاتری: در برخی مواقع، ایران نفت را در قبال کالا دریافت کرده که این کالاها شامل تجهیزات، مصالح ساختمانی و کالاهای مصرفی می‌شود.
این روند به صورت یک شریان حیاتی اقتصادی برای ایران عمل می‌کند. با این حال، محدودیت‌های ناشی از قدرت چانه‌زنی کم‌تر، تأثیر عمیقی بر قیمت نهایی داشته است.